Dit is mijn droom dus!

Het was een btje vreemd int vliegtuig, omdat er alleen maar toeristen inzaten.
Geen mensen uit Tahiti, op 1 na en daar zat ik natuurlijk naast.
Hij was voor zijn bijbelse missie 2 jaar naar Nieuw Zeeland geweest en was net zo opgewonden als ik om naar Tahiti (terug) te gaan.
Ookal moest ik nix van zijn bijbelse praatjes hebben gaf ie me toch een mooie schelpenketting kado.
Na 3,5 uur vliegen, en na allemaal gekke bochten landde we op een piepklein eiland...
Ik was op de COOK ISLANDS!!!!
Helaas was het pikkedonker, maar zeker een bestemming om een x terug te komen.
We vlogen verder en op het scherm zag ik al mijn mooie eilandjes voorbij komen.
Oohh, wat haat ik die goedkope nachtvluchten waarbij je nix ziet, het zou zo cool geweest zijn om alles al gezien te hebben.

En toen de afdaling, met alle lichtjes van Pape'ete al in zicht.
Ik zat daar met zweet in mijn handen, en dit x niet door de vliegangst.
Het was onwetendheid over alles wat me wel of niet te wachten stond.
Zou het allemaal wel zo zijn als ik hoopte?!
Misschien hadden die 2 'aardige' jongens maar wat gezegd en stonden ze me helemaal niet op te wachten, dan moest ik midden in de nacht nog op zoek naar een goedkoop hostel!?
Ik had mijn tas snel te pakken en liep door de declare om mijn noodels aan te geven..
(omdat die rij altijd korter is!!)
Toen ik naar buiten liep kwamen Paul en Hervé meteen op me afgelopen met ieder 2 heerlijk geurende bloemenkransen die ze om mijn nek hingen, en een hand vol bloemetjes voor achter mijn oor.
Wat voelde ik me welkom.
En waar had ik me ook al weer druk om gemaakt????
Mijn tassen gooide we achterin de pickuptruck van Hervé en we reden de berg op, met wat blaffende honden achter ons aan.
We stopte bij een grote houten deur die automatisch voor ons openging.
Het heet Palms en leek wel een 5 sterren hotel.
Ik heb mijn eigen zolder in zijn spik splinter nieuwe appartement.
Hij woonde er nog maar 4 dagen en er staan nog amper meubels in.
(Wat het voor mij errug makkelijk maakt om een kado te kopen!)
We dronken een Heineken op het balkon en toen maar naar bed.
Weer een dag voorbij die ik 2x meemaak.
Heineken en niet Hinano is Tahiti's favoriete biertje zag ik meteen in de koelkast.
Het Hinano embleem is wel helemaal super, een mooie Tahitiaanse vrouw met een bloem achter haar oor.
De volgende dag net zo vroeg op als de zon op om eindelijk TAHITI te kunnen ZIEN.
Ik had de hele nacht geen oog dicht gedaan zo benieuwd was ik..
Alle Tahitianen staan vroeg op om te werken, nemen geen sièsta en gaan laat naar bed...
Het was (weer) woensdag en Paul moest dus werken.
Met z'n 2tjes op de scooter gingen we de stad in.
Je ziet hier enorm veel scooters en dat is ook een makkelijke manier om het eiland rond te komen.
Verder vooral natuurlijk veeel Franse auto's.
Ik sprak af om met Paul te lunchen en had daarvoor en na dus mooi de tijd om de stad te verkennen.
Gelukkig werkte mijn pinpas niet en had ik dus letterlijk geen cent om uit te geven.
De hele dag kijken, kijken en niet kopen.
De prijzen hier zijn zo goed als Europees? ookal vindt ik het nog meevallen.
Het is heel goed te doen als je lokaal eten eet, zoals poisson cru.
Poisson cru is rauwe vis, (meestal tonijn)
vaak in cocosmelk met citroen berreidt en ik lust er wel pap van!
Gelooft iemand me nog?!
Tahitianen eten het minstens 1x per dag, maar het liefs 3x.
En stokbroden of fruit en lokale groenten op de markt zijn heel goedkoop.
(40 euro cent voor een stokbrood!)
Overal zie je mensen met stokbroden onder de arm of op de scooter, erg Frans.
De Tahitiaan in Pape'ete, de hoofdstad is heeel anders dan ik had gedacht..
Je ziet hier enorm veel Fransen en Aziaten (Chinesen vooral) die hier al hun hele leven wonen.
Amper de 'echte' Tahitiaan die ik had gedacht
Ze zijn wel allemaal gemixt met elkaar wat vooral heeele mooie dames maakt.
Ze kleden zich heel schaars.
De pareo's (lava lava in Samoa) zijn ingeruild voor de hele dure merken.
Het lijkt of iedereen het kan betalen.
De mensen uit Pepe'ete genieten van het goede leven.
In hun lange pauzes zitten ze in 1 van de vele parken, en drinken lekker een biertje.
De school is vroeg uit en de stoere boys oefenen hun capoeira op straat.
(Braziliaanse vecht-dans sport)
Ik heb er uren naar zitten kijken.
De hele dag zie je de mooiste tattoos voorbij lopen, soms over hun hele lijf en gezicht!
Na een lange 1e dag gingen we naar huis om een (warme!) douche te pakken, en de zonsondergang over Mo'orea te zien.
(Het naastgelegen eiland, 20 km verder)
Wat een uitzicht zeg, gewoon vanuit je huis!
Toen we aan het bedenken waren wat we gingen eten belde er ineens een vriend op, dat ie eraan kwam met een berg Chinees eten.
Het Chinese eten hier is totaal anders als in Nl en super lekker, met natuurlijk allemaal rauwe vis gerechten!
Elke avond komt er wel iemand langs voor de gezelligheid, en altijd wordt er genoeg vis en bier meegenomen.
Op zaterdag gingen we bij Hervé + vriendin en kids langs en namen wij de vis en het bier mee.
Ze hebben een enorm stuk land en hun enorme zelf gebouwde huis is nog niet helemaal af, maar zal geweldig worden.
Een super leuk gezinnetje.
Op zondag werden we opgehaald door een andere vriend die int westen vant eiland woont. (pa'ea)
Ik had al gehoord dat het een super lokatie was, maar toen we via een stijl weggetje de berg opreden geloofde ik pas hoe mooi.
(Echt een plekje voor jullie pp en mm!)
Ze hebben zelf 6 bungalows gebouwd op de berg en hebben in de verste verte geen buren.
Alleen maar bergen met denne(n)bomen, palmbomen en uitzicht op Mo'orea.
Ze gaan binnenkort een vanille en Chinese tomaten plantage beginnen.
Ooit werd er veel vanille verbouwd in Tahiti en andere eilanden in de Pacific, tot er vanille ziekte uitbrak die alles verwoestte.
Nu wordt er langzaam opnieuw begonnen.
We aten vis, vis en nog meer vis en gingen daarna het eiland rond touren.
Rond Tahiti Nui (groot) en Tahiti Iti (klein)
Het was zondag en de kerk is hier ingeruild voor heel andere dingen, het was dus erg druk op de weg.
We stopten bij grotten en bij een drukke surfspot voor beginners.
Daarna het echte werk...
Op Tahiti Iti in Teahupoo, dat is een must voor alle pro surfers.
Met enorm grote en snelle golven ook alleen geschikt voor de beste van de beste surfers.
Helaas toen wij er waren was het plat.
Na Teahupoo stopt de weg en de mensen die verderop wonen moeten een pokkenend lopen om in de bewoonde wereld te komen, ze zijn daar ook erg arm.
We reden verder rond Tahiti Nui en het viel me op dat hier bijna alleen Tahitianen wonen.
Alle Fransen en Chinesen hebben wat meer modern comfort nodig op een tropich eiland, ookal moeten ze daarvoor in de grote 'lelijke' stad wonen.
Verder rond zagen we nog veel meer surfspots en we stoptte bij de blowhole.
Dat was helemaal nix vergeleken bij Samoa.
En met de zonsondergang snel naar huis voor een koude Heineken.

Op dinsdag eindelijk echt naar het nog niet verpestte Mo'orea waar ik ook weer bij vrienden van Paul verblijf.
Elk half uur gaat er een ferrie en soms zie je dolfijnen en walvissen, ik zag helaas geen van 2 maar vliegende vissen die ook cool zijn.
Paul had zijn vriend Hiro opgebeld en ik werd door hem opgepikt vanaf de ferrie.
Hiro's ouders komen uit Zwitserland maar hij is hier geboren.
Ookal heeft ie een paar jaar in Zwitserland gewoond kan natuurlijk nix tegen Polinesie op
In zijn oude rammelbak vol roest, maar met decoratieve vlinders, bloemen en surfstickers reden we via wat uitkijkpunten naar zijn huis in Temae.
Als hij niet surft of kite surft dan is hij architect en ook zijn huis heeft ie zelf ontworpen en daarna met eigen handen gebouwd.
We liepen via de tuin naar het strand (30sec)
wat ook weer een goede surfspot is.
Toen wees hij ineens de zee in, WALVISSEN!
Volgens hem zijn ze er elke dag en zwemmen ze heerlijk heen en weer in deze baai.
Daarna ontmoette ik de buurvrouw Epanema, een Tahitiaanse met een Braziliaanse moeder.
Zelf kite surft ze en ze heeft 2 Amerikaanse surfers in huis.
En de andere buurman Manu (uit la Baule)
nam ons mee naar Haapiti om te kite surfen, ikke niet hoor.
s'Avonds aten we zwaardvis met rijst en sla.
De volgende dag had ik afgesproken met Christelle, ze woont op Tahiti en werkt voor een groothandel.
Ze moet dus elke woensdag naar Mo'orea vliegen om langs alle winkeltjes en restaurantjes te gaan voor de bestelling.
(agossie)
We reden het hele eiland rond,(60km) en namen een kijkje in elk plaatsje.
Tussen de middag lunchten we op kosten van haar baas (kip!)
We hadden veel lol ookal sprak ze erg weinig Engels en ik weinig Frans.
Er zijn hier heel weinig mensen die Engels praten, zelfs niet in winkels!
En het Frans is absoluut geen echt Frans, het is vaak gemixt met Tahitiaans of Chinees.
Dat kan dus nog best eens lastig worden!
Maar tot dusver is het me haast tè makkelijk gegaan....

Parahi, nana.
XXXXNINAXXXX


Goed zo I hoe wist je dat?
Ik wist niet dat je Tahitiaanse vriendinnen had...
Leuk om van je te horen!!!

Wisten jullie dat...

- Tahiti de zwarte parel van de Pacific wordt genoemd, en dat ik een hele middag met Piere de parel dealer heb zitten kletsen.
Hij had voor een half miljoen aan parels in zijn rugzakje!
- Pape'ete het Las Vagas van de Pacific wordt genoemd! (not!)
- Paul een groene Chinees is die zijn droom was om naar Nl te gaan, Heineken drinkt, naar Ierse volksmuziek luistert, (pp's favotiet)
en de goedkoopste backpackers wil gaan beginnen in heel Polinesie!
Zijn motto is wie goed doet, goed ontmoet.
Hij is 1 van de aardigste mensen die ik ken.
- Hiro een belangrijke figuur is in de Polinesische geschiedenis, hij is de god die de kano's heeft gebouwd die naar Cook en naar NZ zeilden en toen ze door Ra'iatea en Taha'a voeren hebben ze die 2 eilanden van elkaar gescheiden.
Ook heeft hij met pijl en boog een gat in de berg op Mo'orea geschoten!
Die Hiro toch.
- Ik echt nog geen tattoo heb...
Maar er zéker een ga laten zetten, en al flink aant zoeken ben naar de juiste man.
- Ik maar 1 woord Tahitiaans kende voor ik aankwam, en dat is een verschrikkelijk scheldwoord......
- Dat ik zo ongeveer al weet wat ik de komende maand(en) ga doen..
Na Mo'orea ga ik naar Ra'iatea waar ik op een motu (klein zandeiland in de lagoon) bij vrienden van Paul verblijf, daar blijf ik misschien tot de start van Hawaiki Nui
(de grote kano race)en vanaf daar kan ik makkelijk de boot pakken naar Bora Bora, Huahine en Maupiti.
Dan weten jullie dat vast!
- Dat ik op deze trip eindelijk Mis zijn Pareo om kan, en dat doe ik dan ook erg vaak!
- Lekker een fietsie tot mijn beschikking heb van Manu's moeder, en als ik een rijbewijs had gehad had ik Hiro's xtra auto kunnen pakken! (grrr..)
- Ik mijn droom nu leef, en het net een droom is!!!
- Ik jullie wel mis, maar altijd erg blij ben jullie reacties te zien!
- Ik een schelp heb gekregen die denk ik meer den 5kg weegt en ik dus naar huis moet sturen.
- Ik hier idd misschien nog wel ben in december.......
- Ik nu wel zo'n beetje klaar ben.

Wisten jullie dat???