Important update!

Hoe het allemaal begon....
Ik begrijp best dat een aantal van jullie de draad even kwijt zijn wat betreft ons doel en huidige bestemming, dus ik zal even uitleggen wat wij nou ineens weer helemaal aan de andere kant van de wereld uitspoken!
Een vriend van ons kreeg een nieuwe baan als kapitein op een boot die zich de komende jaren in Tahiti zal bevinden en hij vroeg ons meteen of ons dat ook wat leek...
Dat hoef je mij maar 1 keer te vragen natuurlijk, zodra ik tahiti hoor ben ik al om, maar voor daniel was het een ander verhaal omdat deze boot een heul heul heul oud Feadshipje is met heel wat problemen!
Zon oudje is natuurlijk lang niet zo cool als bijvoorbeeld predator...maar voor de rest klonk het allemaal wel heel gaaf.
Na heel wat wikken en wegen en heen en weer gebel en gemail èn natuurlijk een duwtje van mij besloten we samen om het er toch op te wagen en het avontuur aan te gaan!
Meteen werd er een vlucht voor ons geboekt, want de boot had hard een engineer nodig!
Na een vlucht van bijna 3 dagen (ook omdat we onze aansluiting in Parijs hadden gemist door een stom stom visa voor nog stommer LA voor maar 3 uurtjes transitten grrrrrr) kwamen we dik na 12 en aan en daar stond de kapitein ons met een dikke smile en knuffel op te wachten èn natuurlijk kregen we heerlijk ruikende en super mooie frangipani bloemen kransen om onze nek gehangen! Wat geweldig om weer terug te zijn op deze voor mij zoooo bijzondere plek, dit keer samen met Daniel! Nu kan ik hem Ein de lijk met eigen ogen laten zien waar ik het altijd over heb! Voor mij begon het heel goed eigenlijk omdat het erg goed klikte met de gehele crew en omdat we meteen de eerste dag al gingen varen. We hadden een fotoshoot met de boot en allemaal modellen en fotograven aan boord en moesten daarvoor naar onze mooie achtergrond in Mo'orea. Omdat het interieur van de boot hier natuurlijk al helemaal klaar voor was hoefde ik weinig meer te doen dan alleen genieten van de zon, dolfijnen en alle nieuwe gezichten en verhalen. Maar beneden deks begon de ellende.....( op de achtergrond een spannend muziekje zal niet misstaan hier)
Ookal had de boot toch echt 2 Heule dure refits gehad voor zon 25 miljoen dollar(ze hadden de boot zelfs met 3 meter verlengd!!!) alles maar dan ook alles was stuk of stond op het punt om nog stukker te gaan!
Beetje bij beetje meer kwamen we achter de ene na de andere mislukking aan boord...
Alleen omdat de 1 e charter met achtereenvolgend het baas tripje al na een paar dagen na onze aankomst gepland stond, omdat de kapitein een vriend is EN omdat ons werd beloofd dat meteen na de tripjes de boot naar nieuw Zeeland zou gaan om daar weer uit het water gehaald te worden en dit keer echt gemaakt worden, alleen daarom hadden we op dit punt nog geen ontslag genomen.
Om het niet heel saai te maken zal ik alleen een kleine opsomming van feitjes maken...
Schrik niet!
-De charter gasten kwamen 24 uur te vroeg aan omdat het management een klein foutje met de datum had gemaakt. Dat betekende dat we uit ons bed getrokken werden door de kapitein die net de gasten aan de telefoon had gehad die vroegen zich af of ze wel werden opgehaald van het vliegveld omdat ze de enige waren die daar nog stonden. De gehele crew was dronken toen ze arriveerden omdat we juist die avond ons crew dinner met lekker veel wijn hadden gehad! De Chief stewardess had haar telefoon uitstaan en ik en de andere stewardess die ook net begonnen was stonden daar te giechelen bij aankomst, zonder training of enige kennis van de boot moesten we alles maar zien op te lossen! Bijv door champagne glazen op een decoratief bord te serveren omdat we geen serveer tray konden vinden! Door het tijdsverschil waren onze gasten niet moe te krijgen en toen ze na 5 en naar bed gingen waren wij blij dat we toch nog bijna een uurtje slaap kregen... Om 6 uur moesten wij nl alweer op om alles voor het ontbijt klaar te zetten...of uhhh eigenlijk moesten we zo vroeg op omdat we alles voor het ontbijt nog moesten zoeken!
-Dag 1 wilden ze natuurlijk eigenlijk meteen varen, maar dat kon niet want wij moesten onze bestellingen nog binnen krijgen! En nou was het eten niet eens zo belangrijk, wat wel belangrijk was was dat er verschillende onderdelen van Daniels machines nog niet binnen waren. Er was tijdens de foto shoot namelijk heel wat stuk gegaan dat gemaakt moest worden voordat de boot zelfs KON vertrekken!
Pfff Daniel stond natuurlijk zwaaaaar onder druk in deze situatie...en dit was nog maar het begin!
-Onze lieftallige gasten waren niet blij te krijgen...of dronken! Ze bestelden de ene na de andere cocktail, nooit eens een keer dezelfde om het wat makkelijker te maken! En wat is er mis met wijn en champagne, dat is veel makkelijker klaar te maken en te schenken! Maar wat het nog vermoeiender maakte, nadat onze Chief stew eindelijk aan boord was vertrok ze meteen weer om 'iets' heeeeel belangrijks te regelen en vervolgens kwam ze stom dronken terug! Nou jaaaaaaaa! En dit is nog maar dag 1 van de charter...mijn collega, een Australische tante die niet op haar bekkie gevallen is was er al zo klaar mee dat ze haar koffers had gepakt en van boord wilde... Gelukkig bleef ze, met als enige reden zei ze dat ze mij niet alleen wilde laten in deze totale chaos! (maar ik denk dat ook het vooruitzicht van de fooi haar van gedachten deed veranderen hoor hihihih!)
-De gast toiletten waren zo ultra modern dat ze je billen wassen en ook van voren als je dat wil na het plassen daarna word alles weer lekker droog geföhnd. Maar helaas net als al het andere aan boord was ook deze optie niet van toepassing...het was meer iets van een paar stralen water die spoten wanneer je het NIET wilde en doortrekken, ho maar. Daar moesten onze gasten, die een fortuin voor hun vakantie op ons drijvende hotel betaalde, de crew voor bellen! Lekker gênant!
-Overal verspreid door de boot stonden grote bakken water, die een aantal keer per dag geleegd moesten worden...overal lekkage...maar niemand wist waarvan en leegde keurig elke keer de bakken.
-Over lekkage gesproken, ook in onze kamer lekkage. Onze hele kledingkast was onbruikbaar door de lekkage en schimmel die zelfs het hele vloerkleed had weggevreten! Getver!
-Nog meer lekkage....toen de hoofdgasten een heerlijke douche namen...kwam het dwars door het plafond ook in ons fijne kamertje terrecht! Recht op Daniels werkplek waar alle documenten leven en Daniels werkcomputer( gelukkig niet z'n eigen!)
Na een flinke gil en een hele berg handdoeken en provisorisch gefixde buizen was de rust weer (even) terug.
-Tot de eerste regenbui....elke keer als het regent komt er op de brug een hele straal water door het plafond op alle elektronische apparatuur terrecht...zou dit echt de reden zijn waardoor de helft van de computers op de brug het niet doen?!
-Er was geen enkel werkend bilge alarm aan boord...dus als de boot vol zou lopen met water zou je het pas merken als je natte voeten krijgt of al lang was omgeslagen!
-Toen de boot uit het water werd gehaald, vroor het dat het kraak en zijn alle buizen bevroren en later weer ontdooid... Door al het inkrimpen en later weer uitzetten zijn er overal haarscheurtjes ontstaan...en elke keer als er een systeem gebruikt word ontploft er weer een nieuwe buis... Op een boot is elke gebroken buis natuurlijk een groot probleem wat meteen gemaakt moet worden...Op een gemiddelde dag tijdens de 1 e charter knalde er een paar per dag en die veroorzaakte natuurlijk weer een kettingreactie met andere dingen die braken...
Ook de buis voor de brandveiligheid werkte niet...dus in geval van brand...niet eens proberen te blussen, maar zo snel mogelijk van boord!
-Het alarm voor de grijswater tank (= vies douche water en afwas water enzo) deed het niet of heeft het nooit gedaan en we merkte het pas als alle drap uit de wc's omhoog kwam of uit de douches! Ookal is het grijwater, het stinkt ontzettend na een tijdje in een tank!
-Nog erger dat het zwartwater alarm het ook niet deed! En dat merkte je pas als de hele boot naar POEP rook!
Dan moest daniel halsoverkop alles over boord pompen wat natuurlijk helemaal niet mag...maar ook helemaal niet zo zou moeten omdat we zon geweldig en duur systeem hebben die dit allemaal verwerkt tot 'schoon' water! Gelukkig zegt dit dure systeem dat alles naar behoren werkt, tsssss niet dussss!
By the way, de inlet van de water maker zit naast de outlet waar het zwartewater uitkomt en daar maken we vers drinkbaar water van! De filters zijn in in maanden of zelfs jaren niet vervangen en de hele crew (behalve daniel en ik) dronken dat zelfgemaakte water! Jakkieeee!
-Laatste...en ergste...de generatoren zijn veel te groot en gebruikten daarom niet alle brandstof die ze krijgen... Daarom komt er liters en liters ongebruikte en onverbrande brandstof in het water terrecht!!!!
Ik heb met tranen in mijn ogen moeten aanzien hoe de zwarte drap ophet water dreef. Dit kan niet, het is geen droomboot of baan als IK op een boot werk die verantwoordelijk is voor zoveel vervuiling van voor mij de mooiste plekken op aarde...
Meteen na de charters kwam het management team al deze mankementen inspecteren en constateerden na 2 dagen dat er helemaal niks mis was met dit bootje en dat alles naar behoren werkte. Deze boot zal dus niet gemaakt worden in Nieuw Zeeland, maar gewoon doorgaan met wat ze het beste doet, vervuilen!
Bij deze hebben Daniel en ik besloten om ontslag te nemen!

Omdat de boot voor onze tickets heeft betaald en we nog noooit saampies op vakantie zijn geweest besloten we nu eens van onze welverdiende rust te gaan genieten!
We hebben een hele maand om voornamelijk de Tuamotus te gaan verkennen!
De tuamotus bestaan uit 77 atollen zon 300 kilometer van Tahiti vandaan. Ze noemen deze eilanden ook wel rings of coral en zijn ontstaan uit onderzeese vulkaan uitbarstingen. De atolls komen hooguit maar een paar meter boven het water uit en hebben aan de buitenkant het rif waar de golven tegenaan breken en aan de andere kant als een soort meer, de rustige lagoon kant met kalm en super mooi lichtblauw en kristal helder zeewater vol van vis.
Op deze eilandjes is totaal geen bescherming tegen wind en water of soms zelfs cyclones en tsunami's.
Hier worden groeien eigenlijk alleen palmbomen en parels... Oh en een handje vol mensen want die zijn ook erg grooit gegroeid, dik joh! Op een uurtje vliegen van Tahiti ligt onze eerste bestemming, Fakarava. Het vliegen is een geweldige ervaring op zichzelf, want ook al ben ik super bang voor vliegen, hier heb ik zo'n afleiding door al het moois waar we overheen vliegen dat ik haast vergeet hoe bang ik ben! Vanaf het vliegveld, niet groter dan mijn huiskamer worden we vriendelijk ontvangen met natuurlijk mooie bloemenkransen. Na een klein uurtje rijden in de open achterbak van de auto komen we aan bij de plek waar we verder gaan met de boot... Deze nogal vreemd uitziende nog niet geheel afgemaakte speedboot zag er maar vreemd uit in deze setting, maar wel super cool! De kapitein en eigenaar van het pension waar we gingen verblijven was niet minder apart en super cool. Een grote bruine blonde man die Manihi heette en ookal waren zijn ouders dat niet hij was zo Tahitiaans als het maar kon. Hij bleek de vader te zijn van de tahitiaanse hardrock metal band die we in tahiti hebben zien optreden. Soort van eiland rammstein in het tahitiaans met lange leren jassen en volgetatoeerde lijven, want naast de band hebben ze ook hun eigen tattooshop! Al snel kwam de eigenaar er achter dat daniel erg handig was met van alles en nog wat, waardoor meteen de eerste dag daniel het overgrote deel van de dag op het dak de satelliet aan het maken was en dag twee en drie de boot...tussen de uitstapjes door gelukkig hoor! Deze man was zo blij met daniel dat wij het overgrote deel van ons verblijf gratis kregen en als we dat wilden, mochten we geheel gratis blijven zolang we wilden! Het eilandje (motu) waar we verbleven was naast de zuid pas van het eiland, DE plek dus waar vers water uit de oceaan vol met vis de lagoon binnenstroomt. Perfecte plek om te vissen duiken en snorkelen, en echt ongelofelijk wat je allemaal niet tegenkomt in dit heldere water! Vooral haaien, dus als je een vis vangt moet je hem snel binnenhalen voordat de haai dat doet! Naast de plek waar wij aten stroomde ook water, en onze visrestjes( ontbijt lunch en dinner jaja ook vis als ontbijt!!) gingen daar altijd het water in waar de haaien al hongerig rond cirkelden! Als de haaien niet snel genoeg waren, was de hond dat wel...beruchte haaien vanger! Echt! Helaas kwam er aan ons avontuur in fakarava al te snel een eind en begonnen we aan onze lange boot reis terug naar het vliegveld... Ik zag de bui al hangen. En na zeiknat te zijn geworden van de hoge golven tegen de boot aan begon het ook nog eens te HOZEN! Leuk is anders in een open bootje, met al onze tassen hmmmm dan duurt een uur in een boot lang zeg! Aangekomen bij het hoofdeiland moesten we in die bui van de boot op een rots springen met al onze natte tassen en in de achterbak van de auto! Gelukkig stopte het toen met regenen en konden we een beetje droog waaien. Ook een ervaring op zich...om zeiknat in een vliegtuig te zitten! Next stop Rangiroa, wat meer bekend bij (rijke) toeristen. Gelukkig waren wij alweer de enige die in het pension verbleven! Om wat geld te besparen lunchen we elke dag met de vissen die daniel wel of niet vangt...zo niet dan maken we een vuurtje op een verlaten strandje en koken we daar een blikje wat dan ook! Avonturistisch heh?! Of gewoon lekker goedkoop hihi! Bedenk nl wel dat er hier niks van groenten of fruit groeit, en geen koeien of schapen of geiten lopen... Alles moet in gevlogen of gevaren worden.. 6 tomaten voor 8 euro, 1 komkommer voor 3, een biefstuk in de supermarkt ( word alleen ingevroren verkocht) 15 euro per stuk, een pak vruchtensap 5 euro, salade...wat is dat ook al weer?! Nergens te krijgen. Een slechte 3 euro fles wijn voor minstens 20 euro en vaak zelfs 40, gelukkig zijn er uitzonderingen en is het redelijk goedkoop om locaal hinano bier te drinken, baguets te eten en blikjes afgrijselijke spam getver! Wie eet dat! Of natuurlijk vis! Ookal kan je dat ook eigenlijk bijna nergens kopen, je krijgt het van de buurman die een visser is of je vangt ze zelf! Helaas is er een ziekte onder de koraal etende vissen, ciguaterra heet dat en ookal zegt iedereen wat anders, de meeste mensen denken dat het komt door de atoombom die de Fransen hebben getest op Mururoa. Mururoa is hier vlakbij en nog steeds een no go door de radio actieve straling, het is zelfs niet eens echt cool om over te praten of zelfs te fluisteren, er heerst een echt tabu op. Omdat wij niet weten welke vissen wel en niet 'veilig' zijn is het elke keer weer een gok. Maar met een goedkeurend knikje van een local nemen wij genoegen en zo hebben we veel tricks en tips gekregen van de kenners. Bij ons pension zaten gratis fietsen en zo konden we flink veel van de hoofdeiland en het motu ernaast zien nadat we met een taxi bootje met een volledig getatoeëerde bestuurder waren overgevaren. In rangiroa zijn er heel wat mensen rijk geworden van de toeristen en parels...nu is het moeilijk omdat er door de crisis bijna geen toeristen zijn die dus ook geen parels meer kopen. Veel eilanders worden gedwongen om naar tahiti te verhuizen voor werk.
Na alweer een geweldig verblijf en behangen met bloemen, zelfs een bloemenkroon en schelpen was het alweer tijd om door te gaan, naar Tikehau ging het vliegtuigen dit keer! Ons pension met ons kleine hutje was gelegen op het misschien wel mooiste strand tot nu toe...als een ansichtkaart.. Heerlijk! Meteen na aankomst maar gaan lopen en verkennen! Rondje eiland! Alleen omdat het zoooo geweldig mooi was hebben we het gered hoor! T was toch wel zon 15 kilometer wat we in de benen hadden aan het einde van de dag...maar ook een camera vol geweldige foto's! Iedereen hier is vriendelijk en wil een praatje maken. Halverwege onze wandeling kwam er een mevrouw naast ons fietsen die erg aardig was, ze vertelde ons wat eilangdeschiedenis en gaf ons antwoord op al onze vragen. Ze werkte op de markt in tahiti en verkoopt daar de vis die ze vangen in Tikehau. Deze mevrouw die Suzanne heette bracht ons al pratend helemaal terug naar ons pension zo grappig, een wildvreemde! De volgende dag was een hele happening omdat een minister uit Frankrijk langskwam om een kantine voor een schooltje te openen en een cycloon centrum. Iedereen op het eiland was uitgenodigd om mee feest te vieren! En dat deden wij dus ook! Meteen kwamen we Suzanne daar weer tegen die tussen het zingen en helpen door al haar aandacht aan ons besteedde! Ze vertelde ons dat het cycloon centrum gebruikt zal worden om de gehele populatie van 200 onder te brengen tijdens een cycloon of tsunami alarm. Heel goed natuurlijk, maar ook onwerkelijk dat iedereen die op het eiland leeft in een gebouw bij elkaar gestopt kan worden om te overleven. Wel zie je overal verlaten en beschadigde gebouwen en palmbomen zonder bladeren, als stille getuige van de laatste cycloon. Hierna waren er allemaal lang tafels gemaakt en mocht iedereen blijven eten. Daniels eerste traditionele maaltijd die onder de grond is gekookt...hij was niet onder de indruk hahahaha. Er zat zowaar wel kip en varkensvlees bij, een luxe die wij ons al 2 weken niet hadden veroorloofd. Ik vond het heerlijk! Zeker met de tahitiaanse liederen op de achtergrond. Gelukkig was er na het eten taart taart en nog eens taart! Jeetje, iedereen had een taart voor iedereen anders meegenomen en iedereen wilde dat juist wij proefden, pfffffff! Naast mij zat Wilma, familie van Suzanne en ze sprak goed Engels, wat voor de verandering ook weer eens fijn was! Ze had een groot litteken over haar gezicht rug en benen dat ze had overgehouden aan een ernstig auto ongeluk in de grote stad van tahiti,ze had ongelofelijk veel geluk gehad dat te overleven en ook na alle revalidatie zonder teveel problemen verder kon leven. Ze nodigde ons meteen uit voor een lunch bij haar thuis de volgende dag! Spontaan zei ik meteen ja want het klikte erg goed tussen ons. Tegen de tijd dat we de volgende dag richting Wilma zouden gaan kwam Suzanne ineens langs, of we niet mee wilden voor een dagje en nachtje naar het vissersdorp op een ander motu, ver weg van het hoofd motu...nou dan moet ze wel even Wilma dr afspraak verzetten, maar volmondig jaaaa daarna natuurlijk. Voor daniel was al deze pacific hospitality nogal vreemd, maar ik was het allang gewend, just Go with THE flow! Ff tassie pakken en hupsakee naar de haven waar we op een wel heuuul klein bootje stapten met heeeel veel vissers met heel weinig tanden..hmmmm op zon klein bootje schiet het natuurlijk helemaaaaaal niet op en weer een regenbui precies over ons heen. Vissers dorpje bleek uit 5 grote huizen te bestaan waarvan er maar 2 permanent bewoond waren. Dit dorpje was ideaal geplaatst naast de surfbreak waar we meteen de golven en surfers gingen checken VET geen toeristen maar wel elke bekende surfer is hier geweest! Avond eten was......VIS! Savonds haast niet geslapen omdat de vrouw des huizes nogal snurkte en tegen de tijd dat ze stopte met snurken om 3 uur begon ze de afwas te doen en niet ff zachtjes ofzo...neeeee met de tahitiaanse radio keihard aan! Iedereen is hier sowieso rond 5en op dus ik was blij toen het 5 uur was en ik ook op kon staan. Ze had al heel lief pannenkoeken voor ons gebakken, dat dan weer wel... Na ons ontbijt hielp daniel de vissers de gevangen vissen schoonmaken. Ze vissen hier nogal lui met fishtraps...de vissen zwemmen erin, maar kunnen er niet meer uit waardoor de vissers ze alleen uit de val hoeven te scheppen. Bergen en bergen vis die rechtstreeks op het vliegtuig naar tahiti gaan. Gelukkig konden we terug met een wat betere boot in de helft van de tijd terug varen. Na een klein tukkie gingen we op de fiets naar Wilma voor de lunch. Halverwegen begon het natuuuuurlijk weer te hozen, maar ongelofelijk maar waar, daar was Suzanne alweer met haar auto om ons en onze fietsen uit de regen te redden! Om eerlijk te zijn is de regen hier eigenlijk helemaaaal niet zo erg omdat het dan eindelijk eventjes afkoelt en wij niet verbranden door de zon, ook een gratis outdoor douche is niet verkeerd...gekke toeristen zullen ze wel denken! Wilma dr lunch stond al klaar voor ons op tafel en wij hadden heerlijke kippen vleugeltjes waar geen kip aan zat alleen vel en spaghetti met ketchup! Hahaha voor ons grappig, maar dit is voor hun een traktatie! Daarna natuurlijk weer taart en veel, yak, was er maar een keer gewoon vla een beetje fruit ofzo! En daarna kreeg ik allemaal mooie schelpenkettingen en een mooie pareau van deze lieve dame die me eigenlijk helemaal niet kende...
De volgende dag vertrokken we alweer, en natuurlijk was daar Suzanne! Ze behing ons ook met schelpen kettingen en toen gaf ze me een klien zakje. Huh?! Ze zei hier is wat paka.wat kort is voor pakalolo oftewel wiet! Noujaaaaa dacht ik. Omdat ik Nederlands ben ofzo?! Raar dat zelfs deze kerkelijke dame mij een zakje wiet geeft...ik verstopte het maar meteen...we waren immers op het vliegveld, klaar om te vertrekken! Voor het eerst deze reis had ik bijna tranen in m'n ogen...ik wilde niet weg, ik had zulke lieve mensen ontmoet! Naast ons zaten twee mannen die er het zelfde over dachten, die zatten namelijk volledig in tranen naar hun afscheidsliederen die door vrienden werden gezongen te luisteren! Ineens vraagt Suzanne me of ik wel weet wat ik met dat zakje moet doen! Dus ik zeg nog, natuuuuurlijk ik ben Nederlands, ik weet wel wat ik met wiet moet doen! Vervolgens zegt ze tegen daniel die ene is voor een ring en de ander is voor een ketting! Huh?! Ik snel mijn weggestopte zakje opgezocht en opengemaakt...was het helemaaaal geen wiet maar parels in vloeitjes gerold!!! Hahaha nou jaaaaa! Hoe lief! Suzanne we will miss youuuuu! Stiekumpies wel een klein traantje weggepinkt hoor... Zooooon gaaf eiland en een echte aanrader! Hierna naar NOG kleinere eilandjes, de twee piepkleine atollen manihi en ahe! Geland in manihi waar het vliegveld een strooien hutje is moesten we meteen weer met een bootje naar de plaats van bestemming. Hier verbleven we in een upperclass pension en veel te duur voor ons budget, maar hij had ons een ander klein hutje van hem aangeboden... Daar aangekomen bleek ons kleine goedkope hutje groter en meer luxe te zijn dan al onze eerdere bestemmingen! Yes!! Onze gastheer was ook super! Ookal hadden we alleen het ontbijt in de prijs inbegrepen, bracht hij ons onze eerste avond een waar feestmaal! Dat is stukken beter dan onze crackers met kaas en augurken hahaha. Na een heerlijke nachtrust gingen we vol goede moed het eiland rond op zoek naar een goede plek om voor onze lunch en diner te vissen! NIKS geen plekkie meer vrij op het hele eiland! Alle 200 bewoners wonen op dit kleine eilandje, helemaal volgebouwd is het! Geen verlaten strand, nee zelfs geen een strandje! Nou jaaaa. Dan maar op THE Dock of THE bay...na een hele dag en zwaar verbrand 0 visjes, zelfs geen kleintjes...dan toch maar die crackers! Volgende dag, zelfde verhaal, geen vis! Dan maar ergens een baguette halen...nee sorry we verkopen niks omdat er geen brood is aangekomen op de laatste boot...oh, wanneer is er dan weer brood en zijn jullie open? Nou dat kan wel een week duren!! Waaaaat! Dan maar weer crackers als lunch en avond eten! Ik denk dat de eigenaar van het pension wel door had dat we niet goed aan het eten waren, dus de volgende dag werden we uitgenodigd voor een grote zondags lunch met vrienden en gasten! Allerlei heerlijke traditional gerechten...onder de niet zo heerlijke dingen de fafaru...keep it far from you! Ze houden hier nogal van fermenterende vis! Ik hou niet van wegrottende vis die zo stinkt dat de hele straat het meteen ruikt!! Daniel heeft hier al zo veel over gehoord van mij en probeerde het dapper! Ik heb foto's van hem gemaakt terwijl hij een hapje probeerde...zoooo grappig=+] Na de lunch haalde de eigenaar ineens de parels van z'n eigen parel kwekerij tevoorschijn, geweldig! Door de crisis zijn deze zwarte Tahitiaanse parels ineens goed te betalen. Nou blijk ik nogal een andere smaak in parels te hebben dan anderen en vind ik de juist niet ronde parels erg mooi. Ze zijn er in de gekste vormen en omdat de meeste dames voor de ronde gaan kon ik een mooie goedkope deal maken waarna hij er zelfs nog een paar extra bij gaf! Zooo cool!
Ookal was het hoofd eiland niet zo mooi, de mensen die er wonen zijn dat wel! En zo leerden we mensen kennen die weer iemand kende die met zijn vissersboot naar het buureiland Ahe gingen en natuurlijk konden wij mee!! Yes! Want ik wilde supergraag naar Ahe, maar er zijn geen vluchten daar naar toe vanaf Manihi. De volgende ochtend werd ik al heel vroeg wakker, wat hoorde ik toch allemaal. Een enorme storm was het! Zo erg dat ik dacht dat het niet ver van een cycloon aflag...lekker daggie om op een vissersbootje de oceaan over te steken...hebben wij weer. Gelukkig konden we het ergste deel van de storm over laten waaien en vertrokken daarna pas natuurlijk weer in de regen en hoge golven...Ahe is een eiland met maar 1 kleine pass waardoor de lagoon helder groen is door een soort algen, heel bijzonder! Omdat alle 2 pensions in Ahe volgeboekt waren voor de rest van de week konden we maar twee nachtjes in mijn minst favoriete pension blijven... Ookal was onze bungalow en het uitzicht super mooi en het eten erg goed, maar de eigenaar was nogal een PIEP!!! Iedereen dacht hier hetzelfde over en na twee nachtjes waren we blij om weer te vertrekken!
Terug in Tahiti verbleven we een nachtje bij onze ex collega van Odyssey die ons kon vertellen dat de gehele crew was opgestapt of ontslagen en hoorde we het ene na het andere slechte verhaal over de boot, wij blij dat we een paar weken terug afgestapt waren en alleen maar fijne verhalen over onze vakantie hadden! Omdat onze ex collega Paddy op wacht was en zijn vriendin in marseille hadden wij zijn appartement voor ons alleen voor een nachtje voordat we naar Huahine gingen de volgende dag! Ohh nee toch niet helemaal, want we moesten wel op zijn inieminie katje passen! Dit katje was nog maar een paar weken oud en meer dood dan levend naast de weg gevonden, nu 6 weken oud en stout!!!!!! Heerlijk zon beestje om me heen...maar waar was hij eigenlijk!? Ik had hem al zeker een half uur niet gezien... Shit! Overal gekeken binnen, maar hij was er echt niet! Zoeken zoeken zoeken, het hele blok rond, in alle tuinen. Aan iedereen gevraagd of ze hem hadden gezien...nope. Een uur verder en geen spoor...twee uur drie uur...shit ticket afgezegd en pension in huahine omdat ik het niet over m'n hart kon verkrijgen om weg te gaan en het arme beestje aan z'n lot over te laten. Stel je voor, je past op iemands huis en kat, kat weg! Ik zou die gene bij thuiskomst vermoorden! Weer verder zoeken...niks niks niks...en ineens uit het niets komt hij speels uit de bosjes gesprongen hard spinnend...pffff ik bijna met tranen in m'n ogen zo blij!
Gelukkig konden we de dag erna onze weg naar Huahine vervolgen. Dit is mijn favoriete eiland van allemaal en de vorige keer heb ik hier meer dan drie maanden gespendeerd. Net op m'n stoel in het vliegtuig gaan zitten en ik kom de eerste bekende al tegen! Zo leuk! De laatste twee weken gaan vooral om heerlijk ontspannen en oude bekenden opzoeken! Ik heb het idee dat daniel ook verliefd gaat worden op dit eiland! De rest van de verhalen en foto's kunnen jullie allemaal horen en bekijken over zon tien dagen als we weer (voor even) terug zijn in Nederland! Dus geef maar een gil na 3 Maart! Voor nu....Nana, Ciao, doei en tot snel! X